Pojęcie „reklama świetlna” zrodziło się po raz pierwszy w 1675 roku, kiedy to francuski astronom Jean Picard zauważył, że rtęć w barometrze emituje słaby blask. Kiedy wstrząsano barometrem, ilość emitowanego światła zwiększała się. Picard i inni naukowcy rozpoczęli dalsze badania nad tym zjawiskiem, mimo że społeczność naukowa nie rozumiała jeszcze idei barometrycznego światła.

Kiedy podstawowe elementy energii elektrycznej zostały zidentyfikowane, naukowcy zaczęli opracowywać koncepcje różnych form oświetlenia, w tym koncepcję reklamy świetlnej, która obecnie króluje na ulicach miast. W 1902 roku francuski wynalazca Georges Claude jako pierwszy zastosował ładunek elektryczny w zamkniętej tubie neonowej. Ładunek elektryczny służył mu do zapalenia gazu w celu emisji światła, co pozwoliło mu stworzyć pierwszą świetlówkę. Jednak dopiero w 1910 roku był gotowy, aby zaprezentować swój wynalazek szerszej publiczności i zbudował pierwszą na świecie reklamę świetlną, która miała swoją premierę na wystawie w Paryżu.

Claude założył firmę, którą nazwał Claude Neon, w celu produkcji i sprzedaży swojego wynalazku. Jego osiągnięcie pojawiło się po raz pierwszy w Stanach Zjednoczonych, kiedy to otrzymał zamówienie na stworzenie dwóch neonów, które miały być używane jako tablice informacyjne.